In het kader van het verbteren van de Philips ontwerpen vraag ik mij al een tijdje af waarom ik de emitter weerstanden vaak rond de 0,33 Ohm niet overbrug met een draadje aan de printzijde. Het voordeel is dat de uitgangsweerstand van de eindtrap naar schatting een factor 10 wordt verbeterd en dat daardoor de demping van de tegen EMK van de speaker (met name voor de woofer) effectief wordt kortgesloten. Uitslingeren van de conus wordt daarmee onderdrukt. Nadelen ? Ik zie ze niet. Mijn voorkeur zou uitgaan naar een parallel draadje gesoldeerd over de weerstan aan de koperbaan zijde van de print. Voor het instellen van de ruststroom op basis van de spanningsval over de weerstand kun je het draadje losnemen. De invloed op de ruststroom is nihil. Heeft iemand dit al geprobeerd....
nou,
ik zou het niet doen .....
de emitterweerstand zit daar niet voor niets maar om de transistor stroomafhankelijk wat meer open te zetten om de gelijkheid van de torren te egaliseren , de meeste transistoren zijn nl niet onderling gelijk in stroomversterking.
als je nu de emitterweerstanden kortsluit gaat de ene tor eerder geleiden dan de ander met desastreuze gevolgen voor de uitgangsweerstand ( zeg maar luidspreker ....) als een fabrikant die dingen aanbrengt ( vermogensweerstanden kosten geld nl) en ze kunnen ze uitsparen dan waren ze al vertrokken.
Kortom om de spreiding in componenten op te vangen zitten die dingen daar.
Die weerstanden zijn toch meestal onderdeel van R(L)C-filters of vergis ik mij dan? Volgens mij ga je, indien je de weerstanden eruit haalt, de hele karakteristiek van de luidspreker naar de maan helpen... Maar ja, ik weet ook niet alles... 😕
Groetjes. 😉
In bepaalde gevallen zou je moet nieuwe torren de uitgangsweerstand wat kunnen verlagen, maar Leendert heeft gelijk : het is om verschillen tussen de transistoren op te heffen.
Wat meer zin heeft is het overbruggen van een rot uitgangsrelais, maar ja ... risico's voor je luidsprekers zijn er dan wel.
Waarom niet meteen 2 dikke draden van de voortrap rechtstreeks naar de eindtorren? Al die diodes, condensatoren, weerstanden, enz. zijn toch overbodig... Of? 😀
Groetjes. 😉
goed idee en als we nu eens die voeding naar de luidspreker gelijk overbruggen , dat knalt er vast enorm uit ....
In artikeltjes gerelateerd aan dit onderwerp lees ik dat het voor de stabiliteit wordt toegepast. Het is ook een vorm van tegenkoppeling naar de ingang (basis) van de darlington eindtrap. Waarschijnlijk speelt ook mee dat de belasting met de luidspreker niet zuiver ohms. Ik de emitter weerstanden zelfs of juist daarom terugkomen in het ontwerp van de als zeer stabiel omschreven QUAD's.
Nog afgezien van alle voorgaande opmerkingen over deze aktie:
De emittorweerstanden hebben niets te maken met de uitgangsimpedantie van de versterker....
de emitterweerstanden hebben wel invloed op de ohmse weerstand van de versterker , maar niet voor muziek ( beetje weinig dc )
om nu meer stroom te leveren is het meestal gebruikelijk om meerdere uitgangstransistoren parallel te zetten ( zie labseries eindversterker )
daarme verklein je ook de inwendige weerstand.
echter als je het op dc niveau doorrekend dan is er bij 1 transistor vol open en uitgaande van een condensatorloze uitgang zoals bij de mfb 545 met 50 volt voedingsspanning en een emitterweerstand van ,33 ohm sprake van 150 ampere stroom , mocht de voeding dat leveren = 750 watt = hoop rook
echter de weerstand veroorzaakt een spanningsval van 0,33 volt per ampere , waarmee de transistor meer dichtgestuurd wordt
beetje tijd geleden maar ik dacht dat het wel aardig klopte
De terugkoppeling wordt vergeten. Daarom kun je helemaal niet stellen dat die emittorweerstanden de uitgangsimpedantie bepalen.
@pe1dna wrote:
De terugkoppeling wordt vergeten. Daarom kun je helemaal niet stellen dat die emittorweerstanden de uitgangsimpedantie bepalen.
Volgens mij hebben jullie allemaal gelijk: De uitgangsweerstand van een teruggekoppeld systeem wordt bepaald door de terugkoppelfactor en de fysiek aanwezige uitgangsweerstand.
De uitgangsweerstand zit er ook vanwege spreiding in de parameters van de transistoren. Maar dat doet allemaal niet ter zake. Want zoals al opgemerkt: Niet veranderen, tenzij Han denkt de knowhow van een heel team van philips te kunnen verslaan of hij speciale redenen heeft waarom hij na het tekenen van een competent systeemmodel op een andere optimalisatie uitkomt. (Bijvoorbeeld nieuwe eindtransistoren met minder spreiding.)
