Beste Medefreaks,
Het lag in mijn bedoeling om direct na de meeting een vervolg stukje te schrijven over “van Schellendraad tot MFB” Maar door allerlei omstandigheden heb ik het steeds voor me uit geschoven en is het er niet van gekomen. Daarna begonnen de vakanties en dan staan de activiteiten op forum en site op een laag pitje en heeft het geen zin iets te posten.
Het vervolg stukje staat nu op de website, Klik op: Menu – Algemeen – Piet Gouw – en dan “De oorlogsjaren”
Groeten Piet.
Piet, dit is weer een mooi stuk, leest lekker weg.
Over Market Garden, ik woon in Oosterbeek en je kan bij mij vandaag de dag nog alle kogel inslagen in de muur van de schuur tellen. Er is ook eens een granaat in de zolder terecht gekomen, dat kan je nog steeds heel goed zien aan de balken, sommige kan je doorheen kijken
Ook eens een verhaal gevonden uit de oorlog dat iemand uit Oosterbeek schrijft over evacués die 's avonds in het donker terugkwamen voor wat spullen en in de achtertuin haast de nek braken over de Engelsen die zich daar inmiddels verschanst hadden.
Blijkt verderop in het verhaal dat dit in mijn eigen huis geschreven is door een van de vorige bewoners. wat een toeval, dat maakt zo'n verhaal ineens veel spannender dan het al is eigenlijk.
gelukkig maar dat wij ons tegenwoordig maar amper kunnen voorstellen wat een ellendige tijd het moet zijn geweest om zo in spanning te moeten leven
Hallo Remi,
Ja, dat is wel heel toevallig, maar dat geeft inderdaad toch ook een extra dimensie aan zo'n verhaal. Ik zie daar duidelijk de waarde van in.
Weet je, ik had natuurlijk veel meer over die oorlogs periode kunnen schrijven, omdat ik die heel bewust heb meegemaakt. Maar omdat naar schatting 95% van onze freaks de oorlog niet daadwerkelijk heeft meegemaakt en dus veel minder tot de verbeelding zal spreken, heb ik dat niet gedaan en alleen die dingen vermeld die raakvlakken hadden met de techniek.
Dat is ook het grote probleem dat ik heb met het beschrijven van de volgende periode van 1945 tot 1968. Daarna begint eigenlijk pas de HIFI en MFB periode en dat zal voor de meeste freaks veel interessanter zijn dan te vernemen hoe het mij vergaan is in de jaren daarvoor, althans dat lijkt me zo. Ik moet daar nog eens serieus over nadenken en het kan best zijn dat ik die hele (voor mijzelf buitengewoon leerzame en interessante tijd) gewoon oversla en weer begin bij de oprichting van de HIFIgroep in 1968. Groeten Piet.
Piet,
Het is een prachtig verhaal over de geschiedenis van jou, Philips en MFB. Het komt mij voor als een wel haast onvoorstelbaar roerige tijd, die oorlogsjaren en de naoorlogse jaren. Er is in die tijd veel gebeurd.
Mooi verhaal Piet.
Inderdaad weer een mooi verhaal! Ikzelf mag nu juist wel weer graag over de oorlogsjaren en de tijd erna lezen, omdat het relatief gezien nog maar kort geleden is en je je het niet kan voorstellen hoe het is om een oorlog mee te maken.
We leven nu in een tijd dat "alles"nogal vanzelfsprekend is en als er iets stuk gaat gooien we het weg omdat nieuw kopen vaak goedkoper is.
Daarom vind ik deze hobby ook zo leuk, om de oude spulletjes nieuw leven in te blazen of van de stort te redden.En als je de kwaliteit van de hedendaagse apparatuur vergelijkt met o.a. de goede oude philipstijd dan is het niet zo vreemd dat vandaag de dag die spulletjes nog steeds zeer gewild zijn 😀
Ik bedoel er maar mee te zeggen dat ik het geweldig vind om die geschiedenis en de hele aanloop er naar toe te lezen omdat de verschillen zo groot zijn ten opzichte van nu. En natuurlijk omdat Piet zo mooi kan vertellen. 😀
Joop
Hallo Piet,
Het is weer een mooi verhaal, ik lees het graag. Ik heb zelf de oorlogsjaren niet meegemaakt maar vind het interessant om te lezen.
De techniek is zeker mooi. Tot grote vreugde van mijn vrouw staat ons huis nu ook vol met buizen radio's.
Graag lees ik weer je volgende verhaal.
Bedankt voor je bijdrage.
Hallo Remi,Han, Joop en Willem,
Hartelijk dank voor jullie positieve reactie en ondersteuning.
Het probleem is, als je stukjes schrijft van een dergelijke strekking dan weet je eigenlijk zelf niet goed hoe men daar op zal reageren en of je er wel goed aan doet. Niet iedereen zit daar op te wachten denk ik dan en dat maakt je onzeker of je het wel moet doen. Een ondersteuning van jullie kant geeft de burger dan weer moed.
Op zich kost het schrijven me weinig moeite. natuurlijk ben je er niet altijd voor in de stemmming, maar als ik er eenmaal aan begin vloeit het zomaar uit m'n pen. Het typen met twee vingertjes is dan nog het grootste probleem, maar ook dat gaat zo langzamerhand ook wat vlotter. 😆 Nogmaals dank. Groeten Piet.
